sc BADHOEVEDORP LEDEN OP WORLD SERIES 2007.

De Badhoevedorp/Pirates speelsters Lindy Boland, Denice Chardet, Gabriëlle Bulicic, Donna en Estelle Hartman, coach Erik Boland en scoorder Joep Hartman gaan de eer van Europa, Midden Oosten en Afrika (EMEA) verdedigen op de World Series in Kirkland, USA.

Om zover te komen hadden ze eerst in juli in het Duitsland Ramstein een serie wedstrijden om dat kampioenschap af moeten werken. Met hele sterke ploegen als Italie en Rusland leek dat een moeilijk karwei te worden. Maar in de beslissende wedstrijd stond het team er. Hieronder de resultaten:

Door deze mooie overwinning mocht het team van Amsterdam dus naar Amerika en op 10 augustus was het zover.

HET JOURNAAL

Nieuws vanuit Kirkland, Washington, United States of America, van onze speciale verslaggever Joep Hartman.

Vr. 10-08-2007: Going to America!!!

Vandaag is het Junior League Softbal Amsterdam vertrokken naar de Verenigde Staten om in Kirkland de World Series te gaan spelen. De Badhoevedorp/Pirates speelsters Lindy Boland, Denice Chardet, Gabriëlle Bulicic, Donna en Estelle Hartman, coach Erik Boland en scoorder Joep Hartman werden twee weken geleden in het Duitse Ramstein Europees kampioen van regio Europa, Midden Oosten en Afrika. De wedstrijden worden uitgezonden door de sportzender ESPN2, mogelijk door schotelbezitters te ontvangen.

Za. 11-08-2007: Bericht van Joep!!!

Iedereen is veilig aangekomen in het hotel. Het is hier nu 21.30 uur. Alle speelsters slapen nu wel, mag je aannemen. Ze zijn ontvangen op de luchthaven door de organisatie en in 3 grote Vans naar het hotel gebracht. Een mooi en groot hotel. De stemming is meer dan goed natuurlijk. Vanavond hebben we bij Dennies gegeten. Morgen om 10 uur hebben ze de eerste training.

Het is best wel groot hier. Veel aandacht op ESPN voor de honkbal Little League wedstrijden die nu bezig zijn. Ik ben benieuwd hoe dat straks met hun wedstrijden zal gaan. 

Ze zijn ook als celebreties omgeroepen in het vliegtuig door de gezagvoerder en kregen een groot applaus.

De douane ging ook heel snel. Normaal is het moeilijk om Amerika binnen te komen maar ze zijn als Europees kampioen via een apart loket zo er doorheen gegaan.

Zo. 12-08-2007: De kop is eraf en hoe !!

Vandaag was de openingsceremonie. Mooi verzorgd. De teams netjes gekleed in pakken van de organisatie. Wij in het blauw met EMEA opdruk. Tenslotte zijn we de kampioen van Europe Middle East and Africa!

Het is een mooi sportcomplex hier in Kirkland. Kijk maar eens op Google Earth naar Everestpark. Met een goede shop voor T shirts, speldjes, caps, etc!

De teams kwamen 1 voor 1 het veld op en coaches en speelsters werden allemaal voorgesteld. Daarna uiteraard het Amerikaanse volkslied, waarna de teams uit Canada, Puerto Rico en Nederland zelf a capello hun volkslied moesten zingen. Onze meiden wilden alleen met muziek dus daar gingen ze hoor met het Wilhelmus. Het gaf wat hilariteit maar het ging wel goed. Je kan zien dat wij Nederlanders dat niet gewend zijn.

Vervolgens kwamen wat autoriteiten wat zeggen en kregen ze een typisch Amerikaanse speach (hopes, dreams, achievements) van de coach van het vrouwensoftbalteam van de universiteit van Washington.

Er was ook een stok oude voormalig speelster uit een league for your own, waar door Madonna een film over gemaakt is. Ik geloof wel dat Erik Boland onder de indruk was van haar want hier stond wel een stuk softbal geschiedenis! Alle autoriteiten en celebrities mochten de eerste bal gooien op alle catchers; voor ons had Michelle van Waveren de eer.

Helaas was één team niet aanwezig, namelijk de Filippijnen vanwege visumproblemen. Zij zullen vandaag arriveren maar omdat het onze eerste tegenstander was, hebben we wel de eerste wedstrijd gewonnen met 7-0. De gevoelens waren gemengd. Aan één kant goed dat we winnen, aan de andere kant zijn de meiden eraan toe te gaan spelen. Dat wordt vandaag! Vanochtend zijn wij uitgenodigd voor een bezoek aan de Universiteit van Washington voor een rondleiding, daarna gaan we echt spelen!

Ma. 13-08-2007: De eerste echte wedstrijd een feit !!

´s Ochtends eerst Washington State University bezocht. We kregen een rondleiding van de head softball coach Heather. Fascinerend om te zien hoe in Amerika de sportfaciliteiten geregeld zijn! De kleedkamers, de binnenhal om te trainen. Enorm! Op de universiteit zijn 40.000 studenten waarvan er 600 meedoen aan het topsport programma. Maar als je ziet wat die 600 beschikbaar hebben! Ook in de hall of fame geweest van de universiteit. Ik vloog natuurlijk meteen naar de basketballhoek. Erg leuk.

Daarna naar het hotel. Voorbereiden op de wedstrijd. De meiden doen het goed, maar het is duidelijk minder makkelijk dan in Duitsland. Toen waren de meeste ouders er wel bij, nu niet. Dan heb je nog de jetlag en een totaal andere cultuur die je hier hebt. En zo veel indrukken!

Dat kwam tot uiting in de wedstrijd. We speelden tegen West. Wij waren de thuisploeg dus West begon. Wat werden er door het team veel foutjes gemaakt in het veld! Iedereen was zo nerveus dat ook wat normaal goed ging, mislukte. De scheidsrechter keurde een aantal ballen van onze pitcher af vanwege illegal pitches. Het zat niet mee dus we kwamen op een 9-0 achterstand in het begin van de eerste inning. Daar kom je niet meer overheen en dat bleek ook. Toch herstelde het team knap! Er was een heel mooi dubbelspel. Estelle had een werkelijk fantastische vangbal. Zij werd de player of the match! We verloren met 17 – 2. Dat is een groot verschil maar we waren ervan overtuigd dat als die eerste inning anders was gegaan het een heel andere wedstrijd was geworden!

Vervolgens kwam het andere hoogtepunt van de dag. We hadden kaarten voor een major league baseball wedstrijd in Seattle: de Mariners tegen de Minnesota Twins. Wauw. Wat een belevenis! Wat een waanzinnig nieuw stadium, Safeco Field! Het dak kan open en dicht daar, wat een constructie! En wat een sfeer, wat een mensen! We zaten helemaal bovenin schuin achter de plaat. Hoog, heel hoog! Onze meiden waren in trainingspak en waren helemaal gek! Ze zijn zeker drie keer close up geweest op het grote scherm in het stadium. Het was echt helemaal te gek, ze gingen uit hun dak! Ik denk dat ze echt geen stem meer over hebben vanochtend! En wat een wedstrijd. Ik hoop geen softbal of honkbal fans tegen de haren te strijken, maar een NBA wedstrijd is toch wel wat flitsender. Maar het maakte niets uit, wat een sfeer! De meiden kregen 10 dollar om hun eten te kopen. Allemaal aan de hot dogs! Zelf had ik een major league hot dog, een belevenis op zich zelf! En wat een ontknoping van de wedstrijd! Het stond na acht innings 3–3. Na de top van de 9e inning ook. Toen kwam ene meneer Sexson at bat. We vroegen ons al af waarom die man zoveel verdiende. Sommige spelers verdienen ´maar´ 450.000 dollar, hij 15,5 miljoen per jaar. Maar hij maakte het waar, hij sloeg de bal over de hekken, het stadion ontplofte en de Mariners wonnen! Ongelofelijk! Bijgevoegd een foto uit het stadion van het genoemde scherm.

Di. 14-08-2007: Geweldige wedstrijd tegen Centrals maar verloren !!

Een prachtige dag vandaag in Seattle. De lucht strak blauw, warm maar wel een verkoelend windje. Na het late naar bed gaan van gisteravond (de baseball wedstrijd) moesten de meiden om 10.30 weer op het veld staan. Ze zijn best wel moe. De lichamen beginnen wat te kraken. Het ene pijntje komt na het andere. De druk is best wel groot. Zo veel indrukken. De jetlag, ander eten, de meeste kinderen zonder ouders. Ze zijn pas 13 en 14 jaar, vergeet het niet! Een taal die ze nog niet echt verstaan, tegenstandsters die vaak groter en forser zijn, vandaag ook de warmte. Slapen in zo´n groot hotel.

Het gaat allemaal heel erg officieel. De coaches worden gek van alle regeltjes. Mijn taak in het team is om te scoren bij de wedstrijden. Ik mag echter niet bij de dug-out staan, laat staan erin zitten. Er mag geen contact zijn tussen de coaches en mij. Wanneer er dan een wissel is, loopt coach Erik langs en roept dan tegen een speelster bijvoorbeeld ´Vivian is gewisseld voor Denise` zodat ik het kan horen. Zo lossen we het op. Meteen na de wedstrijd komen de stats uit mijn laptop rollen, op de USB stick en naar het hotel waar we ze op de hotelprinter uitprinten en aan de coaches geven. Het is tenslotte een wereldkampioenschap!

Het is een hele poppenkast voordat de wedstrijd begint. De teammanager, speelsters en coaches worden een voor een voorgesteld door de speaker. Dan volgt het Amerikaanse volkslied. Publiek en teams wenden dan hun gezicht naar de vlag. Vandaag werd door de aanwezigen het Amerikaanse volkslied gezongen, zonder muziek. Vooral één scheidsrechter had een hele mooie stem!

Er werd vandaag van de wedstrijd door twee verslaggevers rechtstreeks verslag gedaan op de Amerikaanse radio. Door de zender KAPS 660 AM, Mount Vernon.

Na het Amerikaanse volkslied moesten wij met zijn allen het Wilhelmus zingen. Ik stond vlak bij die verslaggevers en die hielden prompt hun microfoon onder mijn neus. Stond ik dus live op de Amerikaanse radio het Wilhelmus te zingen. Wat je noemt een belevenis!

Daarna was het PLAY BALL!

Wij waren het bezoekende team dus kwamen we aan slag. Meteen 3 uit op rij. In de gelijkmakende inning hadden de Centrals 1 run. 1-0 achter dus. Maar een geweldige inning van onze kant met een fantastisch dubbelspel. In de 2e inning had Estelle een mooie honkslag, maar ze ging forced out op het 2e honk na een honkslag van Donna. Van je familie moet je het hebben. Pas in de 4e inning wisten de Centrals weer te scoren, het werd 4 - 0. Wij deden het ook aanvallend goed. We zaten echt dichtbij scoren maar het lukte net niet. Lindy had de pech tegen een hele goede pitcher te moeten slaan. Dat is echt een verschil, de tegenstandsters hebben wel heel goede pitchers! Het werd uiteindelijk 8 - 0 maar er is echt heel goed gespeeld tegen een tegenstandster die gewoon beter was. Heel knap van die meiden! De zenuwen van de eerste wedstrijd zijn er duidelijk af, ze komen in hun gewone spel en maken mooie acties. Maar wat kost het ze een kracht, 7 innings vandaag, en wat zijn ze moe naar afloop! Vanavond hebben ze een banket. Met alle teams en de coaches mogen niet mee. Dat is toch geweldig, ben je op deze leeftijd en word je uitgenodigd op een officieel banket bij het Wereld Kampioenschap softbal!

Morgen een rustdag. De meiden gaan downtown Seattle bekijken. Als het lukt, gaan ze een Duckride maken. Daarover ongetwijfeld meer!

Wo. 15-08-2007: Op naar New York !!

Een kort bericht vandaag. Het is nu 8.00 uur am. Woensdag was onze rustdag. Het team is naar een honkbal groothandel gegaan. Ik ben benieuwd wat ze allemaal gekocht hebben. Daarna zijn ze downtown Seattle gegaan. Shoppen! En ze hebben de Duckride gemaakt. Een tocht door Seattle in een omgebouwd amfibie voertuig dat op een gegeven moment ook het water in gaat. Knotsgek, zingen, idioot. Heel Amerikaans. Het verslag komt nog wel maar ik heb al gehoord dat coach Erik gedanst heeft op de muziek van Loveboat met de bestuurster!

Zelf ben ik met een groepje waaronder Anja en Ailleen de natuur ingegaan. We zijn naar Mount Rainier National Park geweest. Mount Rainier is een berg van 4.5 km hoogte die heel bepalend in het landschap is hier. We hebben gewandeld in een regenwoud. Het is heel bijzonder, dat dit op dit gedeelte van de wereld er nog is. Werkelijk fantastisch! Daarnaar hebben we een fantastisch gelegen bergmeer bezocht en toen was het al weer laat.

Donderdag spelen we tegen New York! Ze hebben nog niets verloren dus dat wordt wat. De spanning is er nu wel af bij de meiden. Ik heb jullie er al op voorbereid de afgelopen berichten dus ik kan het nu wel opschrijven denk ik: we worden hier geen Wereldkampioen. Ik weet het, de klap is hard voor jullie maar be strong! De meiden moeten hier genieten, leuke dingen doen, goed spelen en veel leren! En dat gaan ze vanmiddag zeker doen!

Bijgevoegd een foto van Mount Rainier en van de Duckride!

Do. 16-08-2007: Tegen New York

Een bewolkte dag, aan het begin vandaag in Kirkland, Seattle. Onze meiden hadden het laat gemaakt gisteren downtown Seattle. Gefeest in de Duckride, gegeten in een restaurantje, geshopt. Ze waren begonnen met een baseball groothandel te bezoeken en hebben daar goed ingeslagen. Knuppels, tassen, noem maar op. Er is hier een hele discussie gaande over het gebruik van carbonknuppels. Daarmee sla je harder en dus verder maar ook met meer gevaar voor het veld. Het mag volgens de toernooiregels, maar eigenlijk zouden pitcher, 1ste en 3e honk dan beter beschermd moeten worden, bijvoorbeeld met een gezichtsmasker.

Na ontbijt (riant hoor, in dat hotel) hebben de meiden nog wat gerust en zijn toen naar het veld gegaan. New York wachtte. Het team had nog niet verloren en we zouden het moeilijk krijgen. Voor iedere wedstrijd moeten 4 meiden van elk team de little league eed afleggen in hun eigen taal. Coach Willem heeft een mooie vertaling gemaakt. Het ´ik geloof in God´ is vervangen in ´ik vertrouw in God´ en we doen niet 100% ons best maar 120%! Voor de wedstrijd begon, is een aantal meiden geïnterviewd voor een plaatselijk weekblad, Reporter Newspapers. Er was een fotograaf van het blad aanwezig die voor de krant foto´s van de wedstrijd maakte. Die media aandacht is natuurlijk prachtig voor de meiden! Morgen begint ESPN de TV uitzendingen van Everest Park.  Het zou natuurlijk fantastisch zijn als ze nationwide even op de TV komen……

Wij hadden de loting gewonnen, dus New York begon aan slag. Het was inmiddels prachtig weer geworden, warm met de zon brandend op het veld. De eerste inning ging goed. We kwamen met 1-0 achter. De as van 6 naar 3 (Estelle naar Donna) was weer heel goed en onze tweede honkvrouw, Willemijn Sterk, speelde een puike wedstrijd. In de gelijk makende inning bleek al waarom New York zo goed was. Ze hebben pitchers van een ander niveau, dat zijn onze meiden nog niet gewend. Het lukte dus maar niet om te scoren. We hebben nog steeds geen punt en dat is frustrerend. Een aantal meiden slaagt er best wel in om een honkslag te maken. Zoals Lindy Boland, die er in de 5e inning in kwam en de eerste de beste bal meteen in het achterveld jaagde. Maar het team komt niet tot een run, wat ze zeker verdienen! Er was een naar incident toen onze pitcher Sophie van Oostvoorn een bal op haar been geslagen kreeg. De toernooidokter kwam er zelfs bij maar gelukkig kon zij doorspelen. Goed, het werd 0-9. Maar het goede nieuws is dat de Filippijnen ook verloren vandaag. Omdat zij te laat gearriveerd waren en daarom de eerste wedstrijd van het toernooi tegen ons misten, zijn zij in de poule vijfde geworden en mogen wij morgen spelen tegen de nummer 3 van de andere poule, South East Amerika.

De meiden gingen naar het hotel en daar werd het feest! Alle teams gingen met elkaar eten en vanaf 20.00 uur mochten de ouders erbij voor de bonte avond. Het begon dat alle teams gehuldigd werden. Ze werden per team naar voren geroepen. Daarna kreeg iedere speelster, alsmede coaches en managers, een medaille, een prachtige oorkonde op naam en een speldje. Een geweldig aandenken natuurlijk, zo´n oorkonde.

We mogen tenslotte niet vergeten dat alle teams die hier zijn, kampioenen zijn. Ook ons team! Daarna was er per team een Kodak Color moment. Die speldjes zijn trouwens hot hier. De meiden komen straks met heel veel van die dingen thuis!

Vervolgens begon de bonte avond. Voor EMEA gaven Ailleen en Lindy Boland een geweldige circusvoorstelling die met groot enthousiasme werd ontvangen! Alle teams deden wat en daarna werd het dansen. Erg leuk hoor, al die meiden met elkaar op de dansvloer in een soort line dance!

Morgen begint de dag met een wedstrijd van de coaches tegen de scheidsrechters. Coach Erik wil dat vast winnen, dus dat belooft wat. Daarna om 2 uur de wedstrijd.

Vr. 17-08-2007: Kruisfinales

Een kort verslag deze keer. Er valt ook niet zo veel te melden. Vanmiddag de wedstrijd tegen South East. Kansloos. Weer niet gescoord. Ze sloegen beter, betere pitchers. En ons team wordt moe. Het duurt lang en er zijn zoveel indrukken omheen. ´s Ochtends hoefden de meiden niet naar de wedstrijd van de coaches tegen de scheidsrechters. Ze mochten nog wat uitrusten. Het was een leuke wedstrijd. Ailleen Boland mocht ook nog meedoen en scoorde een punt! En coach Erik wist het publiek goed te vermaken.

Daarna dus spelen. De eerste inning ging heel goed maar de tegenstandsters sprokkelden de puntjes bij elkaar en won met 10-0 in de 5e inning. Dat wordt dus zaterdag de wedstrijd om de 7e en 8e plaats. Die wordt weer leuk omdat we tegen Washington State, de host, spelen. Beide teams zijn vriendinnen geworden dus iedereen verheugt zich erop. Zaterdagmiddag ook de finale, die op ESPN2 live wordt uitgezonden. Er ontstaat hier een heel mediacircus op het park. Gigantische vrachtwagens die van alles aan kabels en apparatuur uitladen en generatoren voor de stroomvoorziening. Het park krijgt een heel ander aanzien.

Zondag gaan we naar huis. Ik laat nog wel weten hoe laat het team op Schiphol aankomt. Wat hebben ze veel meegemaakt en gelukkig is het nog niet over.

Za. 18-08-2007: EMEA-team sluit World Series af met OVERWINNING !!!!

Een vroege start vandaag. De wedstrijd om de 7e en 8e plaats begon om 9.30 uur. Het was vandaag de finale dag. ESPN was groots uitgerukt om alles te coveren, helaas niet onze wedstrijd. We speelden tegen Washington State, de host. Daar zijn onze meiden dikke vriendinnen mee geworden. In de eerste inning kwam Washington gelijk met 0-3 voor. In de  navolgende slagbeurten kwamen wij  niet tot scoren. Ook al waren het tweede en derde honk tot twee keer toe bezet door mooie honkslagen van onder ander Lueji, Jessie en Estelle. Zonde hoor, zo dichtbij en toch niet. In de derde inning scoorde Washington weer: 0-4. Eigenlijk dachten wij dat het weer dezelfde kant op zou gaan als voorgaande wedstrijden, maar toen kwam onze zesde inning! En dat is nu zo leuk aan dit team. We hebben het in Duitsland bij het EK gezien en nu weer. Plotseling klopte het. Het team kreeg vleugels. Alles lukte en het team steeg boven zich zelf uit! Fantastisch! Het regende honkslagen, van Estelle, van Ella, van Ester, van Jessie, van Willemijn, van Vivian! Het was helemaal fantastisch. We kwamen gelijk, kwamen voor en toen was het afgelopen omdat deze wedstrijd maar 1,5 uur mocht duren. En dus gewonnen met 7-5!

Coach Willem was al naar huis vertrokken en heeft dit niet mogen meemaken, maar wat pitchte zijn dochter Sophie sterk. Bescheiden als het Nederlandse publiek is, waren alle aanwezige ouders ervan overtuigd dat de kentering kwam door hun aanmoedigingen! Nou ja, wat doet het er toe. We wonnen en gaan met een lekker gevoel het vliegtuig in. Onze meiden zijn toch maar mooi het ZEVENDE juniorsoftbalteam van de wereld geworden!! Een geweldige prestatie. Het zit er nu op. Coaches, team en teammanager zijn klaar en moe. Vooral teammanager Lies Lokkerbol heeft een grootse prestatie verricht want het valt niet mee je staande te houden tussen al die Amerikaanse regeltjes aan de ene kant en onze coaches aan de ander kant.

Goed nieuws!  Ik had het niet geschreven gisteren, maar Vivian had bij het inspelen een bal tegen haar neus gekregen. Consternatie alom en ze kon niet meespelen. De neus is heeft een harde klap gekregen en gevreesd werd voor een hersenschudding. Maar Vivian kon gelukkig ´s avonds al weer shoppen en deed vandaag lekker mee!

Na de wedstrijd begon de afsluitende ceremonie. Alle teams weer op het veld. Wéér de volksliederen. Daarna werd het leuk. Iedereen kreeg een muntje en moest dat doorgeven aan iemand waarmee zij bevriend was geworden. En zo weer verder doorgeven. Al die kinderen door elkaar en zo hun vriendschap uitdragend. Een mooi beeld. Daarna gingen ze allemaal in een grote kring staan hand in hand en dansend om het veld. Alle teams met scheidsrechters door elkaar om tenslotte samen naar het midden van het veld te rennen. Dit natuurlijk onder zo´n Amerikaans tranen trekkend deuntje uit de loudspeakers. Bij mij werkt dat hoor!

Wij komen nu naar huis. Een fantastische tijd gehad. Eerst het EK in Ramstein, dat winnen en naar Seatte om het WK te spelen. Wat hebben de meiden hard gewerkt, maar ook lol gehad, heel veel indrukken gekregen, vriendschappen opgedaan. Ze gaan nu terug naar hun eigen clubs, maar zullen als ze in de toekomst elkaar tegen komen hier altijd aan terugdenken! En wat hebben coach Erik, coach Pauline en coach Willem een grote inzet getoond voor deze groep. Fantastisch!

Maandagochtend komen ze op Schiphol aan vanuit Detroit met United Airlines 36L om 11.15 uur! Een reis om nooit te vergeten!

Ma. 20-08-2007: AFSLUITING

We zijn weer terug! De meiden hadden naar verluidt een laatste nacht die wat tegenviel..... Het hotel had security neergezet in de gangen, dus iedereen moest netjes op de kamer blijven. Wel wat saai hoor.

De terugvlucht verliep op rolletjes op een paar luchtzakjes na. Op Schiphol werden de meiden groots onthaald door ouders en fans. Erg leuk hoor. Bloemen, gezang en applaus. Ze zijn tenslotte het zevende team van de wereld.

Coach Erik en Lindy vertrokken meteen door naar Praag voor de Europacup van Terrasvogels. Verder is iedereen nu thuis. Dealend met de jet lag die in ieder geval in mijn geval best wel stevig is!

Ik heb het leuk gevonden dit allemaal te schrijven. We hebben zo veel beleefd, zo veel indrukken. Het is fijn, dat ik gezien de reacties hiervan wat heb kunnen overbrengen! Het begon klein, dit verslag, maar is door steeds meer mensen gelezen.

Bijgevoegd nog een foto van onze Badhoevedorp meiden met coach Erik. Ook als club mogen we denk ik trots op ze zijn!

Groeten, Joep.

HET OVERZICHT

De deelnemende teams:

Asia Pacific: Bacolod Negros Little League, Bacolod City, Philippines

Canada:Turtle Club Little League, Windsor, Ontario

Central:Boardman Community East/West Little League, Boardman, Ohio

EMEA (Europe, Middle East, Africa): Windmills Little League, Amsterdam/Rondevenen, Netherlands

Host (Washington District 9) Redmond West Little League

Latin America: Asofem Little League, Maunabo, Puerto Rico

East: Haverstraw Little League, Haverstraw, N.Y.

South: East Surry Little League, Pilot Mountain, N.C.

Southwest: Grand Mesa Little League, Grand Junction, Colo.

West: Westchester-Del Rey Little League, Westchester, Calif.

Poule indelingen:

Poule resultaten:

Halve finales en finales:

De winnaars van de Junior World Series 2007: LATIN AMERICA

Toernooi locatie: