2011: 6-a-side

De jaarlijkse seizoensafsluiting stond dit jaar gepland op zaterdag 28 mei. De organisatie bestaande uit Peter Volmer en Peter Eikelenboom had de zaken goed op een rij staan, al werden ze drie dagen voor het toernooi nog met een afzegging geconfronteerd. Gelukkig stond er een team op de reservelijst en dat kon onder de toepasselijke naam “de Allerlaatsten” worden toegevoegd. Op vrijdag 27 mei werd het complex in gereedheid gebracht. De velden werden uitgezet en de tent werd weer opgezet, dus we waren er klaar voor. Ook was er weer een wijziging in de spelregels doorgevoerd om het allemaal nog sportiever te maken (de keepers mochten slechts op een onderhandse manier de bal in het spel brengen). En ook de bestaande regel van geen slidings maken was uiteraard gehandhaafd. Het toernooi gaat er tenslotte om, met elkaar een zeer gezellige dag te hebben, niet alleen in de omgang buiten het veld, maar ook er binnen. 

Deze zestiende editie, die in het teken van het 80-jarig bestaan van onze vereniging stond, begon op zaterdag met een stralend zonnetje in de vroege ochtenduren, maar de zon verdween al snel achter de wolken. Niet dat het koud was, het was prima voetbalweer, maar met de koperen ploert erbij is het toch altijd wat aangenamer. Een primeur voor het six-a-side was de deelname van een meisjesteam. En aangezien de regels voorschrijven, dat er in elk team tenminste één dames/meisje mee moet spelen, werden de regels voor dit team omgekeerd en dus moesten zij één jongen mee laten doen, Daddy’s Little Man (en dat werd Jari Ruijken). Om 11.00 uur was het startsein en konden per veld de wedstrijden in de drie poules beginnen. En naast de wisselbeker viel er nog wel wat meer te verdienen: 

In poule A sprong Pancratius Zaal 2 er toch wel iets uit. Ze wisten al hun wedstrijden te winnen. De hoge verwachtingen die er waren van San San Sander kwamen er helaas in de praktijk niet uit. Team T.Z.N. deed het goed al was het wel eens moeilijk om in de gaten te houden (vooral als het je favoriete speelwijze is) dat er geen slidings gemaakt mogen worden. Voor de plaatsen 3 en 4 moest het onderlinge resultaat tussen Win-2-Air en SCB Zaal 2 uitsluitsel geven.

In poule B moet werd er in het begin redelijk op los gescoord. Met name Hoofddorp United wist het net aardig te vinden en na drie wedstrijden leken zij de gedoodverfde poulewinnaars te gaan worden. Het spreekwoord “hardlopers zijn doodlopers” bleek helaas voor hen in de laatste twee wedstrijden van toepassing en zo zagen zij de hoofdprijs in de poule aan hun neus voorbijgaan. W.B.A. speelde onopvallend, maar je kon duidelijk merken dat deze routiniers het nog duidelijk niet verleerd zijn. Eigenlijk onopvallend nestelden ze zich in de top en bleven daar. Opvallend wel het gelijke spel tegen de uiteindelijke nummer laatst in de poule. De Allerlaatsten moesten even wennen, maar hadden dat na de eerste wedstrijd aardig door en verloren geen wedstrijd meer. En dat bleek ook van belang in de strijd om de tweede plaats in de poule. Een close finish uiteindelijk voor de bovenste drie ploegen – zie de eindstand.  

Poule C had wat weg van een familiereünie. Er lag een duidelijke link tussen de Gele Leeuwen en de Gele Welpen, terwijl Daddy’s Little Girl (het meidenteam) duidelijk iets te maken had met Nog Eentje Dan! Dat welpen speels zijn ten opzichte van leeuwen en dus op voorhand kansloos zijn, ging hier helemaal niet op. De welpen baanden zich op indrukwekkende wijze richting de top van het klassement, want er werd geen wedstrijd verloren. En met name na het onderlinge treffen met de leeuwen, zal er bij laatstgenoemden nog wel eens achter de oren gekrabbeld worden hoe dat nou allemaal mogelijk was, want wie was hier nou KANSLOOS!! Toch wisten de leeuwen zich nog in de prijzen te spelen. Dat het meidenteam het moest afleggen was wellicht op voorhand wel te verwachten, maar aan de andere kant was het meer de vraag “hoe gaat de tegenstander er mee om”.  Nou dat is nu echt zoiets wat in de lijn van het uitgangspunt van dit toernooi dient te liggen. In elk geval bleven de meiden niet puntloos – ere wie ere toekomt.

Qua gescoorde doelpunten deden de drie poules helemaal niet voor elkaar onder. Poule B bleek met 61 goals het productiefst, poule C kwam tot 60 goals en in poule A wisten ze 57 keer het net te vinden. Gelukkig had het weer zich goed gehouden, met uitzondering van een paar regendruppels rond de klok van twee. De teams konden dus ook gewoon buiten van hun lunch genieten, waar nog een stukje fruit aan was toegevoegd, beschikbaar gesteld door Arie de Haan (Arie bedankt joh).

Inmiddels viel er ook te genieten van een stukje muziek, verzorgd door Norman Gooijer, niet-spelend lid van onze club en vader (en invalleider) van onze F3 pupil Tim. En zo kon na de toernooiwedstrijden begonnen worden met “de Penaltybokaal”. Vorig seizoen was deze strijd voor pupillen in het leven geroepen en dat was een groot succes, dus werd er dit jaar wederom door sponsor Multiefix een mooie beker ter beschikking gesteld (waarvoor onze dank). Daarnaast was er iets nieuws, namelijk “de aanmoedigingsprijs” in de vorm van “een pannabal”, beschikbaar gesteld door Multivos Sport (ook zij verdienen onze dank). Die prijs was ter bepaling aan de jury om weg te geven.

Na allemaal weer een keertje te hebben mogen “proefschieten” op keeper Gerard Bakker, brandde de strijd los. Zij die hun penalty misten konden direct een snoepje gaan halen. En zij die doel troffen gingen naar de volgende ronde. En de sensatie viel direct al na de eerste strafschop. De Penaltykoning 2010, Lex Abels, knalde op de paal en dat betekende ‘exit’. Keeper Gerard Bakker bleek moeilijk te verschalken en menigeen kon direct snoep gaan halen. De strijd duurde daarom korter dan vorig jaar en na enkele rondes kwam Tim Thonhauser als Penaltykoning 2011 uit de bus. 

Terwijl buiten de voorbereidingen voor de B.B.Q. werden getroffen kon er zowel binnen als buiten genoten worden van een stukje livemuziek, want Norman bleek ook over een zeer prettig klinkend zanggeluid te beschikken, waardoor hij de menigte al snel “mee kreeg”. Tegen kwart voor vijf werd er begonnen met de ceremonie protocollaire.

De leden van de toernooiwerkploeg werden bedankt voor hun werkzaamheden op vrijdag en nog uit te voeren opruimtaak van de zondag. De dames Krista en Saskia Elzinga kregen een applaus, want zij hadden in de ochtend toch maar weer ruim 180 broodjes gesmeerd en van beleg voorzien. Ook Wijnand en zijn kantineploeg, alsmede fruitsponsor Arie werden niet vergeten. Vervolgens werden de poule eindstanden bekend gemaakt en konden de eerste drie ploegen per poule hun beker ophalen. Daarna werden de scheidsrechters in het zonnetje gezet, want zonder hen is een dergelijk evenement natuurlijk kansloos. Oetse van den Heuvel, Geert Jan Rietkerk, Piet van Dam, Marcel de Jong en Pepijn Helgering ontvingen een leuke herinnering en een fraai boeket. Ook de muzikale omlijsting werd niet vergeten en er klonk een dankbaar applaus.

Tim Thonhauser mocht daarna als “de Penaltykoning 2011” zijn prijs op komen halen en dat werd gevolgd door de uitreiking van de aanmoedigingsprijs. De jury bleek de gehele dag al rondgekeken te hebben en hen was een klein meisje opgevallen dat blijkbaar al een hele tijd aan het trainen was voor de penaltybokaal. Ze vonden dat die inzet beloond moest worden en zo kreeg Merel Joustra die prijs uitgereikt. Ze was er blij mee en zichtbaar door verrast.

De ceremonie werd nu onderbroken voor een huldiging. Soms heb je kampioenen en die kun je huldigen op het moment dat ze kampioen geworden zijn. Maar dat gaat niet altijd op en dat was zeker dit seizoen het geval met SCB ZAAL 2. Veelal is onze wedstrijdsecretaris van het zaalvoetbal aanwezig bij de kampioenswedstrijd om in geval van succes een drankje te drinken met de kampioenen, maar dit seizoen werd hij verrast, doordat tussentijds de grote concurrent van zaal 2 ineens verloor. Dus werd zaal 2 KAMPIOEN ZONDER TE SPELEN. Welk een mooiere gelegenheid dan het six-a-side om de ploeg te huldigen. Zij werden dan ook ten overstaande van de menigte naar voren geroepen, ontvingen de kampioensmedaille met oorkonde en uiteraard een fraai bloemenboeket en een strippenkaart om er nog eentje op te nemen.

En dan uiteindelijk de bekendmaking van de toernooiwinnaar. Welk team zou er op de mooie replica van de World-Cup bijgezet kunnen worden? De basis daarvoor ligt in de beoordeling van de sportiviteit gedurende de wedstrijden, waarvoor de scheidsrechters een cijfer geven. De ploeg met de meeste punten mag zich winnaar noemen van het six-a-side van s.c. Badhoevedorp. Al met al bleek over de gehele linie dat er hogere cijfers verdiend waren dan de voorgaande edities, waarmee is aangetoond dat de organisatie het uitgangspunt voor dit evenement absoluut weer heeft waargemaakt en dat de deelnemers er zich ook steeds meer bewust van worden. Een pluim voor iedereen, die vandaag heeft deelgenomen is dan ook op zijn plaats. Er bleken twee ploegen te zijn die tenslotte met een gemiddelde van boven de 8 punten wisten te eindigen. Dat was het team van W.B.A., titelverdediger, en het meidenteam Daddy’s Little Girl. Zij behaalden respectievelijk 42 en 43 punten, waardoor DADDY’S LITLLE GIRL uitgeroepen kon worden tot verrassende TOERNOOIWINNAAR!!

Na de prijsuitreiking was het feest. Norman Gooijer ging helemaal los met de muziek en tegelijkertijd kon er van een fantastische B.B.Q. genoten worden (waarbij er af en toe wel even geschuild moest worden voor ene verdwaald buitje, maar dat mocht de pret niet drukken). Opvallend detail na afloop die vele complimenten die organisatoren Peter en Peter in ontvangst mochten nemen voor deze fantastische slotdag van het voetbalseizoen 2010-2011. Langs deze weg willen zij iedereen nog eens bedanken, want zonder de goede instelling van jullie als deelnemers, had het zeker niet het succes geweest, wat het geworden is.   

= de fotogalerij =