CLUBHISTORIE

1931-1939   1940-1949   1950-1959   1960-1969   1970-1979   1980-1989   1990-1999   2000-2009   2010-2019   2020-2022

SVK/B’dorp: 1972-1986

Selecteer uit de boven genoemde periodes.

De periode 1940-1949.

1940:

Door de mobilisatie en het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog maakte Lijnden een zeer moeilijke periode door. Gelukkig ging dat toch weer langzaam aan de goede kant op, ondanks ook een zeer strenge ijsperiode. Sport was eigenlijk het enige dat de mens op de been hield. We namen deel aan ijswedstrijden in het Olympisch Stadion in Amsterdam. O.l.v. Jan Huizinga wist ons kleine ploegje toch maar mooi achter Schellingwoude, DWV en Ajax een vierde plek te bemachtigen.

Het bestuur ging een paar moeilijke jaren tegemoet. Hieronder het bestuur uit het seizoen 1940/1941.

Staande v.l.n.r.: Luc ten Kate, W. van Kerkwijk, Bram van Klaveren en Ben J. Thomas.

Zittend v.l.n.r.: Freek Herfst, Joop Herfst, Harry Jongevos, Bram Krijgsman en Jan Huizinga.

1941:

Het eerste oorlogsjaar, seizoen 1940/1941 werd er niettemin nog een voetbalcompetitie gehouden, waarin we uiteindelijk vierde werden. ASR werd kampioen, Olympus tweede en Vespucci derde. We hadden slechts drie punten achterstand op de uiteindelijke kampioen. 

1942:

Sportief gezien werd het seizoen 1941/1942 ons “GOUDEN JAAR”. Ons eerste elftal werd kampioen van de 1e klasse en promoveerde naar de NVB. De ploeg die dat voor elkaar bokste bestond uit de volgende personen.

Staande v.l.n.r.: rechtsback Wim van Kerkwijk, keeper Cor Volger, linksback Luc ten Kate.

Geknield v.l.n.r.: rechtshalf Gijs van Wieringen, spil Henk van Gellekom, linkshalf Cor Mulder.

Zittend v.l.n.r.:  rechtsbuiten Koos van Duren, rechtsbinnen Jan Huizinga, middenvoor Herman van Verseveld, linksbinnen Jan Mulder, linksbuiten Toon de Lange, n.n.

Maar daar bleef het niet bij. Ook ons tweede elftal werd kampioen en promoveerde naar de reserve eerste klasse. Maar ook ons derde elftal wilde niet achterblijven en zij werden ook afdelingskampioen, waardoor ze naar de reserve derde klasse promoveerden. Tot slot was er nog een vierde kampioen in de vorm van ons aspirantenelftal.

In het Haarlems Dagblad van 28 april 1942 werd daar keurig melding van gemaakt, al vergaten ze een elftal te noemen:

Op 20 mei van datzelfde jaar kwam er toch nog een artikeltje wat het recht zette:

Ons eerste team moest nu voor het Algemeen kampioenschap van Amsterdam gaan spelen tegen B.D.K.; de eerste wedstrijd eindigde onbeslist, maar de tweede …..

In de zomer van dit jaar werd een nieuw terrein achter de voormalige wielerbaan, het Zwarte Pad, het verlengde van de Badhoevelaan (nu is dat de Stevinstraat) in gebruik genomen. Het terrein werd geopend met een groots opgezet toernooi, het zogenaamde BADHOEVE-Toernooi. Er werden zeer veel donateurs gevonden, zodat er ook medailles en de geheel zilveren Badhoeve-beker konden worden aangeschaft. Praktisch alle verenigingen uit de omgeving van de Haarlemmermeer namen deel aan het toernooi, dat twee dagen duurde. Winnaar werd uiteindelijk Olympus, met als tweede E.T.O. Uit Hoofddorp. De belangstelling voor dit evenement was voor Lijnden begrippen overweldigend. Op beide dagen passeerden ongeveer 1000 betalend bezoekers ons entreeloketje. Onze vereniging heeft absoluut veel naamsbekendheid gekregen dankzij dit evenement.

Er wordt naast de zondagafdeling een specifieke zaterdagafdeling voetbal in het leven geroepen. De oprichters van deze afdeling waren de heren v.d. Weyden, Unkel, v.d. Hilt en Sjaardema. Die afdeling kende naast een seniorenteam ook een aspirantenteam.

1943:

Het meest in het oog springend resultaat in de competitie van het seizoen 1942/1943 was het kampioenschap van ons vierde elftal op zondag. Daarnaast werd er met de Paasdagen op initiatief van Gerard Scheepens een groot toernooi voor onze jeugd georganiseerd. Glunderende gezichten bij onze Lijndenjongens, die in dit elitegezelschap toch maar mooi de 3e prijs wisten te behalen, achter Feijenoord en D.W.S., maar vóór Ajax, A.D.O., E.D.O. en A.F.C.

1944:

Hadden de heren bezetters zich aanvankelijk van bemoeienis met onze vereniging onthouden, naarmate de strijd heftiger werd en daarmee de geveinsde vriendelijkheid tegen de Nederlanders over het algemeen plaats ging maken voor openlijke vijandschap, veranderde ook hun houding jegens onze club. En zo was het ook te verklaren, dat het oog van de heren op ons zo moeizaam verworven clubhuis werd gericht, zogenaamd omdat het in de weg stond. Er moest namelijk juist op die plek een tankgracht worden gegraven en of het bestuur al betoogde, dat bij verlegging van één of twee meter ons clubhuis gespaard kon blijven, er viel niet tegen te redeneren: bevel was bevel en het clubhuis verdween. Tot zelfs de kopjes uit de kantine werden “georganiseerd”. We kregen er geen cent vergoeding voor. Daar stonden we dan, zonder terrein, zonder kleedgelegenheid. Geld om een nieuw clubhuis te laten bouwen was er niet. En al zou het er geweest zijn, het risico zou, gezien de ervaring, te groot zijn geweest.

Gelukkig konden we ons heil zoeken op het terrein, dat we reeds als tweede veld in huur hadden en het is aan de spontane medewerking van de heer Anton Klassen te danken, dat we tenminste nog over een kleedgelegenheid, in de vorm van diens schuur, konden beschikken, waarvoor hij ons geen cent in rekening bracht. Het pleit voor de sportiviteit van de voetballers, dat zij zonder morren of mokken met een dergelijk primitief kleedlokaal genoegen namen. Water was er namelijk helemaal niet, zodat men na afloop de kleren over de bezwete en soms bemodderde lichamen zo weer aantrok.

De Duitse bezetter ging halverwege dit jaar zelfs zover, dat er een algemeen voetbalverbod werd uitgevaardigd, waardoor er ook geen competitie gespeeld kon worden.

1945:

De bevrijding kwam. De vreugde en de opluchting te beschrijven uit die dagen, ligt niet in ons vermogen. Wij stonden, toen de Canadezen ook tot ons dorp waren doorgedrongen, al spoedig op meer dan vriendschappelijk voet met hen en het was een uitstekend idee om twee Canadese elftallen tegen ons eerste en zaterdagmiddagelftal te laten uitkomen. Op 26 mei werd er zodoende door Lijnden gespeeld tegen “The 17th Duke of Yorks Royal Canadian Hussars”. Er behoeft geen nadruk op gelegd te worden, dat de club hieraan de prettigste herinneringen zal bewaren. De officiële oorkonde van de wedstrijd is nog steeds in ons bezit.

't Was onmiddellijk na de bevrijding ieder clublid duidelijk, dat er spijkers met koppen geslagen dienden te worden, teneinde tot de bouw van een nieuw clubhuis te komen. Met vereende krachten slaagde men er in steeds weer materiaal op de kop te tikken en successievelijk zagen we ons clubhuis verschijnen. Mensen als Henk van Gellekom, Henk van der Velden, Koen Vredeborg, Ab Huizinga en Piet Huizinga mogen derhalve niet vergeten worden om te noemen. Zo kwam er een clubhuis te staan, bestaande uit een kantine, 4 kleedkamers, 4 douchekamers en 2 scheidsrechterskamertjes. Officieel werd dat clubhuis geopend door onze wethouder, de heer Oudheusden, bij welke gelegenheid wij onze openingswedstrijd speelden tegen de sterke tweedeklasser Zeeburgia. Eervol verloren we met 6-3. Hier het resultaat van alle geleverde inspanningen.

Enkele spelers van ons waren geselecteerd voor het Haarlemmermeers elftal. Het Haarlems Dagblad van 30 juli 1945 en 9 augustus 1945 meldde dat:

Na de oorlog wordt er ook een korfbalafdeling en een atletiekafdeling opgericht.

1946:

Sportief gezien werd het seizoen 1945/1946 het begin van de groei van de vereniging. Op zondag speelden we met 5 seniorenteams, een juniorenteam en een aspirantenteam. Op de zaterdag speelden 2 seniorenteam en een aspirantenteam. Het tweede seniorenteam moest halverwege het seizoen worden teruggetrokken vanwege te weinig spelers. Niettemin was de zaterdagafdeling dit jaar een beetje jarig: ze bestond namelijk 5 jaar.

Ons eerste vlaggenschip na de oorlogsjaren:

Staande v.l.n.r.: Piet Huzinga, Jan Huizinga, G. Hopman, Henk van Gellekom, Jan Mulder, W. Kamminga en Jan den Rooyen.

Gebogen v.l.n.r.: M. Nijziel, Adam Krijgsman en Co den Rooyen.

Geknield v.l.n.r.: Dirk Hogerwerf, L. Neuteboom en Luc ten Kate.

1947:

Niet alleen op voetbalgebied stonden we ons mannetje. Uit een clubblad van AFC kwam onderstaand stukje over door de AVB georganiseerde schaatswedstrijden:

Helaas bleek de animo voor het zaterdagvoetbal dermate, dat de seniorenafdeling moest worden opgeheven. Slechts aspiranten zouden op de zaterdagmiddag blijven spelen. Verder gaven de resultaten in de competitie geen aanleiding tot speciale vermeldingen.

Van 5 tot en met 12 april organiseerde men een Internationaal Juniorentoernooi. Hier de aankondiging van het toernooi in Haarlems Dagblad 28 maart 1947:

Van 5 tot en met 12 april dus een Internationaal Juniorentoernooi met deelname van Ajax, Beerschot uit België, Boldklubben 1893 uit Denemarken, Sea Cadets uit Engeland en het Haarlemmermeers elftal. De teams werden officieel ontvangen op het schoolplein van de Oranjeschool aan de Burgemeester Amersfoordtlaan. Het toernooi werd onder onze supervisie op diverse terreinen gespeeld, t.w. Aalsmeer, ETO in Hoofddorp, Halfweg en ons eigen terrein. Ajax won het toernooi, voor Boldklubben, Beerschot, Sea Cadets en het Haarlemmermeers elftal. Het beste geplaatste buitenlandse team speelde nog een ere-wedstrijd bij De Volewijckers tegen het Amsterdams Elftal. Na een 2-0 achterstand wist Boldklubben die wedstrijd in een 4-2 overwinning om te zetten. Voor alle deelnemers was er een oorkonde in eigen taal. Hieronder de Hollandse Oorkonde. Het werd een traditie dit evenement met Pasen jaarlijks te organiseren.

Uit het Haarlems Dagblad van 14 april 1947.

De eerste jaren na de oorlog was er ook een toneelafdeling met als voorzitter de heer Spiegelberg. De afdeling draagt de naam “Het Voetlicht”. Tot in 1958 wordt daar in de geschiedschrijving nog over gesproken.

1948:

Op 26 januari houdt de atletiekafdeling op te bestaan.

Op voetbalgebied weet Lijnden 3 het kampioenschap te behalen, waardoor het reserve 2e klas gaat spelen. Ook aspiranten 2 weet het begeerde kampioenschap te pakken.

1949:

Op 21 februari van dit jaar wordt er een handbalafdeling opgericht, die gaat spelen onder de naam S.V.L. (Sterk Verenigings Leven).

Het voetbalseizoen 1949/1950 gaan we in met 4 seniorenteams, 1 juniorenteam en 3 aspirantenteams.